A RESEARCH MIND IS A JOY FOREVER

In de 36 jaar dat ik betaald arbeid verricht, valt ruim de helft van mijn woon-werktraject samen met een deel van het Pieterpad. Weer of geen weer, wekelijks passeren wandelaars en ik elkaar. Soms ben ik jaloers, dan zou ik met ze willen ruilen en een dag in de lentezon lopen. Maar even zo vaak denk ik, ‘nou laat mij maar lekker werken vandaag.’

Vroeger zag ik ze tussen Wierumerschouw en Paddenpoel. Dan hadden ze er al een stuk opzitten tussen Winsum en Groningen. De picknickbanken zoals die bij de Wetsingersluis zijn een dankbare rustplek. Nu zie ik ze ’s morgens tussen Groningen en Haren en zijn ze nog maar net gestart. Te vroeg voor een pauze.

Deze korte ontmoetingen hebben me een beeld gegeven van de grondpatronen van pieterpadwandelaars. De sololopers zijn vrijwel altijd mannen. Buitenmannen, lees ik af aan hun outfit die duidelijk veel wordt gebruikt. Blik een beetje naar binnen, maar ze knikken wel vriendelijk terug. Als het kleine groepjes of duo’s zijn, dan gaat het meestal om vrouwen. Druk pratend, stevig de pas erin. Gemiddelde leeftijd 50+, waarbij de dochters in de moeder-dochterduo’s het gemiddelde aardig naar beneden halen.

De gemiddelde wandelaar is niet alleen ouder, maar ook bovenmodaler dan de gemiddelde Nederlander. Stevige wandelschoenen (denk Lowa of Meindl), een mooie katoenen broek (Fjällräven, Northface), een degelijke  jas (Patagonia) en een kekke designerbril op de neus. Nee, zo zien ze er niet allemaal uit natuurlijk. De helft ongeveer.

De meeste wandelaars lopen twee aan twee. Is het daarom dat er minder oneven groepjes zijn? De viertallen zijn meestal echtparen. Ik zou ‘stellen’ kunnen zeggen, maar gezien hun gemiddelde leeftijd vind ik de eerste term passender. De twee vrouwen lopen meestal voorop. Boekje in de hand, rugzak met een thermoskannetje – de dop is zichtbaar – en vermoedelijk zitten er ook broodjes, koek en fruit in de tas. De wandelgids met vooruitziende blik alvast in een waterdicht hoesje.   Ze zijn blijkbaar de leiders: ze bepalen het tempo, zorgen voor de faciliteiten en zijn op alles voorbereid. De mannen vertrouwen hen zo te zien in deze rol, want ze lopen er ontspannen kletsend achteraan.

De echte leiders van het Pieterpad zijn ook al vrouwen: Toos Goorhuis-Tjalsma en Bertje Jens. Zij hebben in de jaren-70 van de vorige eeuw de route bedacht, gelopen en op papier gezet. Hun missie: een mooie lange wandelroute in eigen land. Daar zijn ze behoorlijk in geslaagd. Ze inspireren en faciliteren al jaren duizenden wandelaars die een of meer etappes door Nederland lopen. Dat kun je met recht leiderschap noemen toch?

Even een zijpad – nee! hoor ik u roepen, daar staat een kruis doorheen – ik doe het toch: hoort u bij de mensen die een route in tijd willen weten of in kilometers (blauwe route 1,5 uur of rode route 17 kilometer)? En waarom heeft u de voorkeur voor het een of het ander? Nieuwsgierigheid is een fijne eigenschap. Elke keer als ik iets nieuws leer, krijgt mijn brein en dosis dopamine. Het is waar, a research mind is a joy forever.

Tot slot een bijzondere wandelaar die me iets toonde waar ik al jaren naar keek, zonder het te zien. Deze man had twee tubes en twee kwastjes in zijn hand. Bij een lantarenpaal stopte hij en werkte de bekende rood-witte routeaanwijzing bij. Nog nooit eerder had ik erbij stilgestaan dat iemand de route heeft gemarkeerd. Het hele stuk, bijna 500 kilometer. Hoeveel paaltjes, hekken, bomen dragen dit teken? Allemaal handmatig erop gezet en regelmatig bijgewerkt. Met zijn rood-witte informatie zorgt hij voor richting en veiligheid. Zijn volgers zullen niet verdwalen. De tube-man is de meest onzichtbare leider die ik ken.

 

5 antwoorden op “A RESEARCH MIND IS A JOY FOREVER”

  1. Heerlijk om te lezen! Herkenbaar ook.
    En ja de route-symbolen: elke bergwandeling die wij maken verbazen wij ons over het feit dat iemand dit voor ons heeft uitgezet en jaarlijks onderhoud. En wat zijn we onthand als ergens symbolen ontbreken bij een splitsing. Dan weer je eigen regie pakken, je gps instellen en zelf je weg zoeken. Veel avontuurlijker, maar even wennen met af en toe de vrees voor een afgrond te komen te staan of te zijn verdwaald.
    Kortom: soms is het je laten leiden toch heel comfortabel, zeker als het buiten je eigen expertisegebied ligt.

    1. Helemaal met je eens Janneke. Het is heerlijk om je te laten leiden. Tenminste, als het een goede leider is. Dat geldt niet alleen in de tango maar ook in het werk en elders in het leven. En een goede leider laat af en toe ook los. Je eigen regie pakken, persoonlijk leiderschap, dat moeten we inderdaad niet onderschatten.

  2. weer een mooie blog, die mij ook weer mooie herinneringen oproept: in de jaren ’80 begonnen met wandelen op dit mooie pad, met vrienden af en toe wat losse dagen, met een vriendin een hele week, met rugzak en tent mee, later gingen ook heel af en toe de kinderen mee. Nu resten mij nog steeds de kilometers tussen Vorden-Rolde of andersom Rolde-Vorden. Vanuit het Oosten, waar mijn roots liggen zou ik ‘moeten’ kiezen voor de eerste. Maar inmiddels al meer dan 30 jaar een ‘stadjer’, zou ik ook voor de andersom versie kunnen gaan. Hoe dan ook: je hebt het in ieder geval weer op mijn agenda gezet. 🙂 Groet, Karin.

  3. Mooie observaties, Thecla. Zo zie je dat leiderschap verschillende gedaantes kan hebben. Toos en Bertje waren pad-vinders, die het zonder rood-witte tekens moesten doen. Mensen met lef en visie, die risico willen nemen op basis van een sterk overtuiging om iets te bereiken. Zonder hen komen we als samenleving of organisatie nooit verder en betreden we enkel de ingesleten paden. Maar we hebben ook mensen nodig die ‘ borgen en bestendigen’. Die het ontdekte vastleggen en bereikbaar maken voor degenen die geïnspireerd zijn door het verhaal van de pad-vinders en willen volgen. Benieuwd naar je volgende blog !

    1. Wat trek je de analyse mooi naar een hoger niveau Erik. De leider als pionier, die nieuwe inspiratie en betekenis geeft en de leider die borgt en zorgt voor veiligheid en bescherming. Die neem ik weer mee!

Laat een antwoord achter aan Thecla Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.